L'assassino Campione

Watch out for the movie release of L'assassino Campione (The Killer Specimen) this coming October 2012.

A Skit of Chapter 21 of The Prince

Chapter XXI – How A Prince Should Conduct Himself To Gain Renown

Characters:

Boy Abunda

King Ferdinand

Prince Dastan

Princess Tamina

Former President Gloria Arroyo

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Boy Abunda: Good evening televiewers! We are here live at the Bottom Line. “Great enterprises and noble examples are two ways for a prince to earn prestige.” This is just one of the most famous lines in The Prince, a well-known book written by Niccolo Machiavelli, the father of modern political theory, who has influenced the minds of many.

Tonight’s episode will be very different. We’ll be having a little trend for a change and we’ll have special guests.  Tonight’s guests are kings and rulers who have been bowed by many and have held kingdoms under their power. Tonight they will show off their intellect by answering questions that we have prepared specially for them. We will be asking them one at a time. Others will be inside a sound-proof booth where they will surely hear nothing from our conversations here.

So what are we waiting for? Let’s start it with the king who has risen from being an insignificant king to the foremost king of Christendom by fame and glory. Let us all welcome King Ferdinand of Spain.

*Claps*

(King Ferdinand enters.)

Boy Abunda: Good evening King Ferdinand.

King Ferdinand: Good evening too. Might I ask you, what place is this?

Boy Abunda: Welcome to the Bottom Line.                                               

King Ferdinand: Bottom line? I should never be in the bottom line. Why would I be? The leader of the army should be in the front line and not in the bottom line. Great rulers always show leadership and courage you know.

Boy: No no. You are in a show. You are in the Bottom Line.

King Ferdinand: A show? Oh. Might I ask to make a few greetings to my family and subjects back in Spain? (to audience) Good day to my family and my subjects back in Spain! I hope you are all watching. I am in the Bottom Line! (to Boy) Thank you.

Boy Abunda: You’re welcome your highness. It is my honor to have you here, a king who has accomplished many great deeds. We all know that you have successfully attacked Granada, Africa, Italy and France. This time, we would like to know how you have managed to attain such a triumph.

King Ferdinand: Good question you have there. As king, I must secure and protect my kingdom by being wise in making decisions and of course, I do not want to be the cause of its downfall. But your kindness seems to show the respect and faith that you have in me. So let me tell you this, I did it quietly and without any fear of hindrance. I held the minds of the barons of Castile who were all busy thinking of the war and not anticipating any innovations. They did not perceive by that means I was acquiring power and authority over them.

Boy Abunda: Wow! I’m blown away. That was really a great strategy of yours. Your military skill has really been distinguished. Only great minds like yours could think of that.

King Ferdinand: Yes. I think so. I was also able with the money of the Church and of the people to sustain my armies. I also used religion to undertake greater schemes. I devoted myself to clearing my kingdom of the Moors. Sometimes, it needs to be witty to get what you want. It’s all or nothing. But still, it’s a matter of choice. It’s still up to you if you would take them for granted.

Boy Abunda: No one could be compared to you. No one could be a more admirable example. You have conquered Africa, Italy and France by using the same cloak?

King Ferdinand: No. Of course not! I change my cloak often. I don’t want to get dirty. It ruins my image. But I am very fortunate of having these achievements. My actions have arisen one out of the other, that men have never been given time to work steadily against me.

Boy Abunda: Thank you very much King Ferdinand. Thank you for sharing us your military skills.

*Claps*

(King Ferdinand goes out.)

Boy Abunda: Now, let’s use the magical dagger and use the sands of time to look back when the holy city of Alamut was invaded by Prince Dastan. Ladies and gentlemen, let’s welcome the Prince of Persia, Prince Dastan and his lovely wife, Princess Tamina.

*Claps*

(Prince Dastan and Princess Tamina enter.)

Boy Abunda: Good evening Prince Dastan and Princess Tamina. Princess Tamina, you are really a gorgeous wife.

Princess Tamina: Thank you Boy. You sure are too.

Boy Abunda: Haha. You’re flattering me. J Prince Dastan, we all know your story and how you were tricked by your uncle Nizam, the right hand of the former King of Persia, your father. You are a brave prince; you surpassed all the troubles that came to your life. How did you know where the right side is?

Prince Dastan: As prince/king, I can win prestige by declaring myself an ally of one side of a conflict. In my case, I sided with Tamina and not my uncle. I guess true justice has lead me.

Boy Abunda: You never thought to be neutral?

Prince Dastan: Of course not. I am acidic. Haha. Neutrality alienates both the victor and the loser. The victor sees the neutral prince as a doubtful friend; the loser sees the neutral prince as weak coward. Someone who is not your friend will always request that you remain neutral, while a true friend will always ask you for your armed support. A prince can escape short-term danger through neutrality, but at the cost of long-term grief. Instead, a prince should boldly declare support for one side.

Boy Abunda: So that’s how it went. J Now, you’re married to the beautiful princess of Alamut, Princess Tamina. How does relationship, specifically marriage of royalties (like yours), between two different kingdoms contribute to the success of one another?

Prince Dastan: For us, marriage is not just a bind between two people who love each other. It is not only a social institution under which a man and a woman establish their decision to live as husband and wife by legal commitments and religious ceremonies. Political marriage is different from our view. By marriage, we have expanded our kingdoms, we have developed our trade and markets and we have made our economy stable.

Boy Abunda: So it has many benefits though. Lovers with benefits? J

Princess Tamina: They’re not just benefits actually.  Some people would judge us that this is not true love but only a political marriage. But for the two of us, our love is different from any other couple. Our family is our kingdom. Love builds a family. Love is the foundation of our kingdom. That is why together, our kingdom stands tall among the rest.

Boy Abunda: Very well said Princess Tamina. Truly, love is a very powerful thing and can conquer even the mighty hearts of kingdoms. Thank you very much for being here with us.

*Claps*

(Prince Dastan and Princess Tamina goes out.)

Boy Abunda: Our last, but definitely not the least, our very own Former President Gloria Macapagal Arroyo. Let us all give her a round of applause.

*Claps*

Boy Abunda: Good evening President. How are you right now!

GMA: Well, I’m still suffering from my hypoparathyroid, diarrhea, and not mention the stress this controversial tug of war has given me. The nerve of some people to actually deny a senior citizen her medical treatment.

Boy Abunda: I can see you are having a bad time these past few days.

GMA: Yes. There’s no reason not to be.

Boy Abunda: Anyway, welcome to Bottom Line. I have some questions here to ask you—

GMA: If that is about the electoral sabotage, all I can say is I am sorry. But I did not do anything.

Boy Abunda: Uhm… Mrs. Arroyo, what I was going to ask you is about the—

GMA: What? I spent my nine years of presidency encouraging citizens to excel in their occupations, and live their lives in peace. That is what a leader should do, right?

Boy Abunda: Uhm… Mrs. Arroyo, what I was going to ask you is—

GMA:  I never discouraged nor excessively taxed private acquisition or prosperous commerce. I even rewarded those who contributed to the overall prosperity of the state by personal visits and city-wide feasts, but now, when my life is finally at peace, the past years are haunting me. I told you I did nothing wrong! I tried my best to be a great leader!

Audience: Weh?

GMA: Yes! I tried to follow the examples set by the late kings and rulers, especially the way they gained their esteem. I am sorry, but I really did nothing wrong! I did nothing wrong!!!

Boy Abunda: Before everything gets worse, I’d like to thank my sponsors HJ Tiles, Aqua Drinking Water, Julie’s Bakeshop, and Jolina’s Food Catering Services. And that’s how kings and rulers conduct themselves to gain renown. ‘Til next time. This is the Bottom Line.

Natitirang Kahapon

Natitirang Kahapon

Lalaki:

Nakalipas na pala ang ilang taon

Di ko namalayan kay bilis ng panahon

Ngunit sariwa pa rin sa akin ang kahapon

At ang sinayang kong mga pagkakataon.

Babae:

Isang alaala na lamang ang nakaraan

Hindi na muli mababalikan

Ang mga sandaling ayaw malimutan

Hindi na muli mahahagkan.

Lalaki:

Sakit ay umaapaw sa pagbuhos ng ulan

Ang madilim na kahapo’y aking tinatakasan

Ang desisyong ika’y iwan

Ay hindi upang ika’y saktan.

Babae:

Mga salitang iyong binitiwan

Mga pangakong iyong kinalimutan

Sa panahon ng aking kagipitan

Hanap ko lamang ay kahit isang kaibigan

Lalaki:

Lahat ng paghihirap ay may katapusan

At nakasisiguro akong ito’y iyong nalampasan

Bakit hindi na lamang kalimutan

At isipin na lamang ang kinabukasan.

Babae:

Ngayo’y ika’y naririto sa aking harapan

Dala’y isang panibagong larawan

Humihingi ng aking kapatawaran

Buong akala ko’y ako’y iyong tinalikuran.

Lalaki:

Sana’y iyong malaman

Kahit kalian hindi kita nakalimutan

Ang alaalang naiwan

Muli nating umpisahan.

Babae:

Sana’y iyong maintindihan

Wala na itong mapupuntahan

Ayaw ko mang ika’y masaktan

Ngunit sa akin wala ka na ulit maaasahan.

CRAMMING: A Pedigree Analysis

CRAMMING: A Pedigree Analysis

Time and not money has always been the most crucial thing that we need to budget, perhaps for us, scholars. If we forget to get a hold of it, we would end up regretful for not being able to do things the way they must be done.

                “Submit your outputs inside the submission box before the school bell rings.”

“Start studying now for your perio to avoid mixing things up when examination week is on.”

Do these sentences ring a bell? Of course. We’ve always been told to submit things on time over and over again and to study for our exams before their days come.

                When we are given with seatwork or assignment, the ideal thing we would wish to happen is to stay up late at night to finish it and to pass it on time the next day. But the real thing is we tend to do it minutes before the deadline and when things get worse, we end up copying our classmate’s preparation, kopyaration as what we call it. Admit it, this is so true. Though it’s not a universal truth, it’s a natural truth that men really adjust to stimulus like that and make responses that may or may not be right sometimes.

                Working intensively to absorb a lot of information or hurrying things with such pressure in a short period of time? Yeah that’s definitely CRAMMING. Cramming has always been a part of our vocabulary. Our teachers have scolded us for a number of times because of this but, unfortunately, we don’t get used to it because we can’t easily erase it from our ‘daily routine’.

Teachers always ask us why we can’t have our submissions on time, why we are always asking for extensions and why we are always unprepared for exams though they announced the schedule a long time ago. Well, as the teachers’ conclusion, they blame all our faults to cramming, cramming and cramming. But for us, students, we always defend ourselves by using the fact or reason that there are too many requirements needed to accomplish in a limited span of time and that studying while doing all those requirements is quite impossible. Yes, we say that if teachers want a good quality output then they should give us a sufficient amount of time. But let’s face it. Is there really too much load of things on our backs that the given amount of time is not enough to accomplish everything? Or is it really cramming, the seemed-to-be real problem, according to the teachers, that drags us from complying things on time?

In the field of studying, the saying ‘Money is the root of all evil’ does not apply rather the saying ‘Cramming is the root of all academic failures’ applies, maybe not to all but almost to all.  Well, in my opinion, the alibi that the quantitative factor of tasks is what pushes us away from finishing things on time is not really the problem. Okay to settle this down, let’s analyze it the way inheritable diseases are being traced through pedigree analysis. In pedigree analysis, geneticists start by studying and scrutinizing the effects of the disease to identify the real cause and to trace it in the family history where it really begun. Similarly, let’s begin with the ‘output-of-the-outputs’, the failing academic performance.  Failures in academics can be attributed to meager class participation, poor performance on exams and late or worse, non-submission of requirements.

Meager class participation. A lot of tasks given to us by teachers are usually in preparation for the next lesson because they are hoping that if they give these tasks then they can expect a better discussion. But the problem here is that, yes, we do all the tasks but some of us do them all in a hurry, so, the tendency is the information will not register into our brain. So when the discussion comes, all we can do is to stare either our teacher or the trees outside the window or worse is when the teacher asks us to stand up to answer a question, we are left speechless.

Poor performance on exams. When the exam week is on, then that’s the only time that we’re going to study. And when we forget to study the night before the big day, gosh, expect and fear the most terrible things that could happen. All we could do is to scan our notes in the fastest manner, if we have any, and say “Bahala na.” Because of this ineffective study habit, we end up having low scores and seeing our names at the bottom of the ranking.

 Late or non-submission of requirements. In submissions, we tend to ask for extensions or whatsoever. Why? Because we underestimated the time requirement for that specific task to be done and wasted a lot of hours, minutes, and seconds for nothing. We tend to do things minutes before the funeral line. And if time can’t handle it, we ended up submitting our requirements late or not submitting them at all. On the other hand, if we have submitted them on time, well, another problem arises. Is the quality of the output okay? Well, we definitely know the answer to that. A lot of students receive low grades because their outputs are not that neat, organize, well prepared, and etc.

Can’t you see? These three things have something in common; they are all siblings of what we call cramming. So how is cramming born? Well for the grandfather of these three siblings, teachers have something to say, “Time management, time management. That’s what you need to learn to avoid cramming and all its consequences for happening.”  

Tracing the family tree, we will find that the very cause of cramming is mishandling of time. If you would ask me, I think, there’s no such thing as time management. It’s just a misnomer because we can’t actually manage and control time itself. Time continues whether we like it or not. Time management is about pacing ourselves as time goes by. So the final solution for cramming lies on the value on how we spend our time to improve or to do things better and not on how we take control of time because it’s impossible.

Then how can we avoid this so-called cramming? Here are some of the tips that I can give, based on experience, to avoid cramming if you want (Note: This is optional but trust me these are really effective):

TIP#1: Invest Time. Even from the start you should know how to have your plans and schedules. Investing time means to look for your total available time.

TIP#2: Invest in Time. Now that you have your time, learn to list all your plans and schedules and divide them to the total time that you have.

TIP#3: Invest Early. If there is something to be done, finish it as soon as possible. If there are a lot of things to be done, then learn to estimate the time needed for each thing to be finished. This will put a little pressure on you but for a good cause.

TIP#4: Invest Daily. When it comes to your studies, learn to study every day. At least browse your notes for the day so that you are always prepared for any surprise quizzes. This will also serve as an early review for your final exams or perio.

TIP#5: Invest Wisely. Whenever you have a free time, use it for something useful and for more productive things. Avoid temptations like going to canteen, playing in the auditorium, or going to the library to access the internet in order to connect to facebook, twitter, tumblr, and etc. though it’s prohibited. 

TIP#6: Monitor Your Investments. Always make sure that your plans are being followed on schedule and if there are some adjustments then make some flex on your schedule.

TIP#7: Enjoy Your Investments. Finally if you have submitted all the requirements and answered all the exams, it’s time for you to have your reward. J

Just remember, crammers can fool the running time but they can never hold and control it. Crammers only complicate things even though they knew they can make it simpler by going with the flow of time and learning discipline by budgeting it properly. So, let’s not be one of them. Let’s fix things right and always keep things on track besides if we finish everything earlier or just in time, we’ll have more time for fun because nothing will bother us anymore.

PISAY BIKOL

Synopsis:

Pisay, isang paaralan ng mga iskolar, ay may mga natatanging mag-aaral. Ang pangunahing layunin nito ay ang pag-aaral ng mga bata. Mga kabataan na may taglay na iba’t ibang talino ay nagpapalakasan ng isip pagdating sa klase. Pero, hindi maiiwasan ang kagustuhan ng karaniwang mag-aaral na maglaro at magsaya paminsan minsan sa buhay hayskul. Ngunit, sa kabila ng ng saya, may mga temptasyon na makaiistorbo sa kanilang pag-aaral. Paano kaya nila malalampasan ang mga pagsubok na ito? At sino kaya ang kanilang magiging karamay?

Tuklasin kung paano haharapin ng mga iskolar ang buhay hayskul sa. . .

PISAY BIKOL

Mga Tauhan:

·         Marlon – 3^rd year; masayahin at naiiba ang kasarian

·         Robert – 3^rd year; matalinong mag-aaral; mainisin at hindi pa kumpirmado ang kasarian

·         Janno – 3^rd year; gwapo at maloko; mapaglaro at mahilig manlait

·         Rico – 3^rd year; antukin at tamad           

·         Hans – mahilig mareklamo

·         Jinna – pinsan ni Karen; maingay

·         Karen – pinsan ni Jinna; mahinhin at maganda

·         Mandy – mageekstern; mareklamo

·         Janna – maganda pero pasaway

·         Albert – pinuno ng swimming team

·         Nestor – gwapo kasama rin sa swimming team

·         Jose – may binagsakan na subject; kasangkot din sa swimming team

·         Tweety – may gusto kay Karen; pasaway; kasama sa swimming team

·         Sir Marcielo – dorm manager ng boys’ dorm; may malagom na boses; mataba

·         Sir Jomary – pinaka istriktong dorm manager ng boys’ dorm; isang doctor

·         Ma’am Almamita – punong dorm manager ng girls’ dorm

·         Ma’am J’Lo – guro sa Biology; mahilig kumuha ng baklanteng oras at patuloy lang l;agi ang pagtuturo

·         Ma’am Virginia – guro sa Filipino; buntis

·         Sir Ariel – guro sa Math; masayahin; mahilig magbiro

·         Sir Starwax – ang adviser ng 3 – Platinum

·         Sir Barbi – ang nagtititnda sa canteen; mabagal kumilos

·         Guard – mahilig sumita ng mga pagkakamali ng mga ewstudyante para mapromote nang mapromote nang mapromote

·         Benjie – ang baklang employee sa caterer

·         Direktres – ang namamahala sa Pisay Bikol

Unang Tagpo: Paggising Sa Umaga

(Makikita ang apat na mag-aaral na natutulog. May mesa at upuan sa kaliwa. Sa kaliwang bahagi ang papuntang banyo.)

(Sa isang kwarto sa Boys’ dorm ng PSHS – BRC. Alas kwatro imedya ng umaga, natutulog pa ang mga apat na lalakeng magkakarum. Tutunog ang alam na sinet ni Rico. Kukunin ni Rico ang orasan gamit ang kanang kamay. Titingnan at maghihikab. Papatayin ni Rico ang alarm at matutulog ulit. Pagkalipas ng tatlong – pung minute, magigising si Marlon.)

Marlon: (Hihikab) Haaaay. . . 5 o’ clock pa lang pala. (Maririnig ang boses ni Sir Marcielo na magsasalita gamit ang mikropono.)

Sir Marcielo: Time check. 5:00 na. Oh, gising na kayo. (Magpapatugtog ng Britney songs.)

Marlon:                (Biglang mabubuhayan, sasayaw at kakanta. Magigising ang isang kasama na si Robert.)

Robert: Ang ingay mo naman eh. (Magbabanat ng buto at ang boses ay parang naiinis. Magugulat si Robert.) Huh! 5:28 na! Bat di ka pa naliligo? Hala mag-aaral pa pala ako sa Soc. Sci. Nakalimutan ko na pati kung sino si Mao Tse Tung at Kung Fu Tse! (Pupunta si Robert sa kanyang mesa at magbabasa ng Soc. Sci. book.)

(Biglang magsasalita si Janno habang tulog. Itataas ang kanang kamay.)

Janno:   Si Mao Tse Tung, ninuno ni Kenneth Ung. (Ibababa ang kanang kamay at magbabago ng posisyon.)

Robert:                                 Maligo ka na nga!

Marlon: Akala mo sa akin. Mabilis ata ako maligo. 3 minutes tapos na ako. (Ang tono ay parang nagyayabang. Pupunta sa kaliwang bahagi ng kwarto. Lalabas sa entablado. Pagbalik sa entsblado, pambabae na ang suot.)

Marlon: Oh diba, ang ganda – ganda ko. Ay! Nagpapagising nga pala sa akin ‘to si Janno! (Pambading ang boses. Lalapitan si Janno.) Janno! Janno! (Ayaw magising ni Janno.) Janno! (Sasampal – sampalin si Janno.) Gising na! (Aaloog – alugin ang katawan ni Janno.) Hindi na ata ito magigising. Walang malay! Ay! Sleeping Beauty!

Robert: Anong Sleeping Beauty? Snow White! Ay mali, Cinderella! Ay Hansel! Gretel?  Rapunzel? (Masisiyahan si Robert sa paghula ng mga pangalan ng mga prinsesa sa pantasya.)

Marlon: Paano nga namatay si Juliet? Ay este, nabuhay si Rapunzel?

Robert: Ayon, nagpahaba lang ng buhok. Buhok sa katawan, buhok sa kilikili. . .

Marlon: Hindi! Mali ka naman eh! Hinalikan niya! (Hahalikan ni Marlon si Janno pero biglang maguguglat, magigising, at matatakot si Janno. Gagapang palayo si Janno kay Marlon.)

Marlon: Ayan! Nagising ka na rin. Halik ko lang pala ang kailangan mo eh. (Matutuwa si Marlon.)

Janno:   Anong halik! Ang baho ng hininga mo! Batangaw ka! Nakakatakot pa mukha mo! Kamukha mo si Shalala. (Sisigaw at maiinis si Janno. Tatawa ng malakas si Robert. Magkakamot sa ulo si Marlon na parang nahihiya.)

Janno:   (Babangon at kukunin ang uniporme na nasa may upuan. Papasok sa banyo o lalabas sa entablado.)

Robert: Bilisan mo lang ah.

Janno: Oo na.

Marlon: Hindi ko maintindihan si Janno. Lagi na lang niya akong inaaway, minamaltrato, sinasaktan . . . Gwapo siya. Maganda naman ako. Bakit pa niya kailangan maghanap ng iba? (Magdadrama at parang iiyak na si Marlon. Tatapik – tapikin siya ni Robert sa balikat.)

Robert: Pabayaan mo na sila. Ganyan talaga ang mga lalake. Mapait sila sa atin. (Malumanay ang boses.)

Marlon: Sa atin!? Aha! Sabi na nga bang magkalahi tayo! Nabuking ka rin. (Matutuwa si Marlon.)

Robert: (Magugulat. Biglang babatukan si Robert sa ulo.) Tulog ka pa ano. Gumising ka nga. Anong magkalahi tayo?! Hindi tayo magkalahi ah! Parehas lang tayong may . . . ano . . . pero, bakla ka! (Papasok si Janno sa entablado.) Bahala ka nga diyan. (Lalabas sa entablado.)

Janno: Oh, nagpapagising nga pala sa akin si Rico. (Lalapitan si Rico.) Gumising ka na! Hoy! (Aalog – alugin si Rico.)

Marlon: Ay, baka kailangan din ng halik ko! (Masisiyahan.)

Janno: Tumigil ka nga riyan. Ang bading – bading nito! (Medyo mataas ang boses na parang naiinis. Gigisingin ulit si Rico.) Rico! Gumising ka na! 6 o’ clock na! (Sisigawan si Rico.) Bahala ka nga riyan! (Kukunin niya ang kanyang bag at lalabas sa kwarto.)

Robert: (Papasok sa entablado.) Marlon, tara na. Ayokong macurfew ngayong araw. Punta na tayong food court.

Marlon: Okay! Let’s go na! Tomjons na nga rin ako eh. (Lalabas sa entablado.)

                (Lilipas ang oras. Sampung minuto na lamang bago mag alas siyete. Magigising si Rico at maghihikab. Maguunat at babangon.)

Rico: Haaaaaaaaaaayyy. . . (Pupunta sa banyo at maliligo nang mabilis. Habang maririrnig si Sir Marcielo na nagsasalita gamit ang mikropono.)

Sir Marcielo: Bilisan niyo na magcucurfew na.

(Magriring ang bell na hudyat na sasaraduhan na ang pinto na palabas ng dorm.)

Rico: (Magpapanik, magmamadali at matataranta. Hindi alam kung saang direksyon siya pupunta. Lalabas nang hindi nakabutones ang polo.)

*Lights Off*

Ikalawang Tagpo: Curfew Na Ba?

(Sa kaliwang bahagi ng ebtablado, makikita si Sir Marcielo na nakaupo sa mesa. Sa kanang bahagi/gitna makikita ang mga lalakeng inabot ng curfew, kasama na roon si Rico.)

Sir Marcielo:       Oh, inabot nanaman kayo ng curfew. Pare-parehas na mukha na lang ang nakikita ko palagi oh. Bakit ba hindi niyo kayang maging maaga? (Nakasuot ng pangtulog at hindi pa nakakaligo.)

Rico: (Bubulong sa katabi.) Curfew na ba?

Hans: Kaya nga. Pamatay! 7:01 daw! (Pataas ang boses.)

Rico: Grabe naman! (Magugulat.)

Hans: Kaya nga. Very much is! (Magkakamot ng ulo gamit ang kanang kamay.)

Sir Marcielo: Tingnan niyo. Pulos baga 3^rd year mi 4^th year sana kan idi. Kitin niyo su mga yagit pa sana. Su mga 1^st year mi 2^nd year, maaaga. Kamo baga dapat kaan role model ninda. Huh? ,agpakamature man tabe kamo. Uda kamo sa mga baluy nindo. Idi tabe kamao sa Pisay. Try to be independent. Kaya nga tayo nag-aalarm every 30 minutes para gisingin kayo. Nagsasayang lang ba tayo ng kuryente? Ang iba diyan, wisik – wisik na lang ata eh.

                (Magtatawanan ang mga lalake.)

Sir Marcielo: Simple lang ito eh. Apply natin ang Murphy’s law. Ano ba kasing ginagawa niyo tuwing gabi?

                (Magtatawanan ulit ang mga lalake.)

Sir Marcielo: Oh ikaw Rico, everyday na sana baga ika curfew. Ma-extern ka na?

Hans: (Bubulong kay Rico.) Siya nga hindi pa naliligo eh.

Rico: Kaya nga.

                (Biglang may magpapanggap na may naghahayperventilate.)

Hans: Sir, Sir, Sir. . . Si Tweety po!

                (Magkukumpulan ang mga lalake kay Tweety.)

Sir Marcielo: Oh, ano yan? Gumilid kayo. Kunin niyo yung stretcher.

                (May sisigaw na, ‘Yung stretcher daw.’ At ‘May stretcher daw.’ At ‘May Snatcher daw.’)

Mga estudyante: (Magtataka.) May snatcher daw?

Hans: Sir, sir. . . Si Sir Jomary po.

Sir Marcielo: Saglit lang. (Tatawagin si Sir Jomary. Papasok si Sir Jomary sa entablado. At magpapalakpakan ang mga estudyante.)

Sir Jomary: Not to worry. Wag kayo mangamba, isa akong doktor. I know what to do. Natutunan ko pa ito sa aking mga Chinese ancestors. (Lalapitan si Tweety. Papaypayan si Tweety. Titigil sa pag-arte si Tweety ng kanyang paghahyperventilate.)

Sir Jomary: Oh see. (Magpapalakpakan ang mga lalake.) Bakit pa nga pala kayo nandirito? Malelate na kayo sa klase niyo.

Mga Lalake: Si Sir Marcielo po kasi.

Sir Marcielo: Ako? Kayo.

Mga lalake: Hindi. Siya. Siya po. (Ituturo si Sir Marcielo.)

Sir Jomary: Oh sige na, sige na. Labas na kayo.

*Lights Off*

Ika-tatlong tagpo: Biology, Favorite Subject?

                (Nakatayo si Ma’am J’Lo at ine-explain ang diagram ng reproductive sytem. Nakaupo ang kanyang mga estudyante.)

Ma’am J’Lo: So, here we can see the reproductive organ of the male. And here, the reproductive organ of the female. These two are used in the . . .

                (Papasok si Hans at Rico sa klase.)

Hans at Rico: Good morning Ma’am.

Ma’am J’Lo: And why are you late? (Nakanguso.) Huh? Who’s the beadle here?

Mga estudyante: Si Karen po Ma’am.

Ma’am J’Lo: Okay, Jinna isulat mo ang mga pangalan nila and mark them as late.

Karen: Ma’am, Karen po.

Ma’am J’Lo: Nalista mo nab a sila Jinna? (May hinahanap na papel sa kanyang mesa.)

Karen: Ma’am, Karen po.

Ma’am J’Lo: Jinna, markahan mo sila ng late, Jinna.

Mga estudyante: Ma’am, Karen nga pe eh. KAREN.

Jinna: Ma’am, siya nga po si Karen eh. Ako si Jinna. Paulit – ulit? Paulit – ulit?

Ma’am J’Lo: Aha. At ito, para sa paborito kong estudyante, si Karen. (Ibibigay ang kapirasong papel kay Jinna.)

Karen: Ma’am, ako nga po si Karen eh! (Tataasan ng kilay ni Ma’am J’Lo si Karen.)

Ma’am J’Lo: So, we proceed to our lesson. The reproductive sytem. Preferably, estrogen is the hormone secreted in females. And testosterone in males. The mere fact, that ovulation happens during the fusion of the sperm cell and the ovule.

Karen: Ma’am, time na.

Ma’am J’Lo: What’s your next subject?

Mga estudyante: Vacant.

Ma’am J’Lo: Let me finish this first. Just give me 5 minutes. (Pupunta sa may likod at gigisingin at gugulatin ang mga natutulog. Natutulog lahat ng estudyanteng nasa likod.)

Ma’am J’Lo: Tulog kayo ng tulog. Pwede kayong matulog but just make sure na papasa kayo sa mga test.

Robert: Of course, Ma’am.

Ma’am J’Lo: Rico! Tulog ka nanaman! (Gugulatin si Rico.)

Hans: Ma’am, pag pumasa kami anong gagawin naming sayo? Jooooke. Joke lang ma’am.

Ma’am J’Lo: Aba! At pag hindi kayo pumasa anong gagawin ko sa inyo? Makakatikim kayo nito. (Ang kilos ng kamay ay parang manununtok.)

Mga Estudyante: Sipaan! Sipaan!

Ma’am J’Lo: Sige. Pag sinipa ko kayo. Tatalbog kayo hanggang doon. (Tuturo sa malayo.)

Janna: Ma’am naman. Tinatakot mo kami.

                (Pupunta sa harapan si Ma’am J’Lo.)

Ma’am J’Lo: Okay. Just remember that reproduvtion comes with desire.

                (Magsisitayuan ang mga estudyante at aayusin ang kanilang mga gamit.)

Ma’am J’Lo: Rico, lead the prayer.

Rico: Praise be the name of our Lord, Jesus Christ.

Mga estudyante: Now and forever. Amen.

*Lights Off*

Ika-apat na tagpo: Vacant, Amag!

(May mesa sa gitna na may pagkain. Makikita si Sir Barbi na nagtitinda. Napakahaba ng linya ng mga bumibili. Nakapila sila Tweety, Jose, Nestor at Berting.)

Jose: Palista ako, isang mango tart tapos isang chuckie. (Ililista ni Albert ang sinasabi ng mga barkada.)

Albert: Sayo Nestor? (Titingnan si Nestor.)

Nestor: Dalawang hotdog sa akin.

Albert: Sayo Tweety?

Tweety: Hmm. . . Dalawang hotdog na lang din.

Albert: Sige na nga, hotdog na rin lang sa akin. Ang hihilig niyo sa hotdog eh.

Jose: Anong oras na?

Tweety: 8:45 na.

Jose: Ano na ‘yan! 20 minutes na tayong nakatayo rito! (Ang tono ay parang nagrereklamo.) Amag!

Nestor: Si Ma’am J’Lo kasi. Imbis na nakapila na basang tayo kanina! (Magkakamot ng ulo.)

Albert: Ang bagal pati. Amag talaga!

                (Sa unahan ng pila. Makikita si Robert at Marlon na kinakausap si Sir Barbi.)

Marlon: Sir Barbi, dalawang hotdog at dalawang chuckie.

Sir Barbi: (Kukuha ng calculator at paulit-ulit ikacalculate kung magkano.) 15 times 30 (thirty) plus 24 times 2. 48 plus 30 equals . . .

Robert: Sir 78 nga yan lahat. May 2 pesos pa.

Sir Barbi: (Kukunin ang dalawang hotdog at dalawang Chuckie.) Eto na dalawang hotdog at dalawang chuckie. Sukli nyo.

Marlon: Just keep the change. Inaamag na kami rito eh.

                (Papasok ang guard sa eksena.)

Guard: Anong oras ang time niyo.

Karen: 9 po.

Guard: Oh, bat andito pa kayo? Time na. sige. Balik kayo sa klasrum niyo. Mamaya na ang kain.

Nestor: Naman! Kung kelan kami na ang sunod sa pila. (Magkakamot ng ulo.)

Karen: Tara na. Baka mapagalitan tayo ni Sir Ariel.

Sir Barbi: Punta na kayo sa klase niyo.

Albert: Wala. Hindi na tayo nakabili.

Tweety: Kainis.

*Lights Off*

Ika-limang Tagpo: Math 4, Nosebleed

                (Makikita si Sir Ariel at ang kanyang mga estudyante.)

Sir Ariel: So, I think you’re ready. Okay, let’s have a knock-out quiz. If f(x) = 4x² – 3x + 1 and g(x) = 4x + 3, then what is g of f(x)? Number 2, if   =  and  =  then, find the rectangular form of  cis  . The . Aha.

Mga estudyante: (Magtatawanan.)

Sir Ariel: 2 items lang.

Robert: 2 items lang?

Sir Ariel: Oh, you want more. I’ll give you more. Number 3.

Mga estudyante: Sir. . . Wag na. . . (Dudugo ang mga ilong ng mga estudyante.)

Janno: Sir, wag na.

Marlon: Sir, tingnan niyo ilong ko!

Sir Ariel: what’s that?

Marlon: sir.. sir… oh my God it’s out of control! (lalabas ang maraming dugo sa ilong.)

Sir Ariel: Okay. Let’s just check. Exchange your work pads. Number 1, g of f(x)=16x²-12x+7. Number 2, the rectangular form of  cis   is (-  ). So I think most of you got a perfect score. Tomorrow, we’ll have a quiz all about circles.

Mga Estudyante: Sir. . .

Sir Ariel: Ano? Sige, good luck na lang sa inyo. You may go. (Aayusin ang index cards. Lalapitan siya ni Jose.)

Jose: Sir, nakaitlog po ako.

Sir Ariel: Ano? Anong nangyari sa itlog?

Jose: Sir, zero po ako.

Sir Ariel: Bakit? Ang dali na nga lang niyon. Mag-aral ka ng mabuti. Kaya mo ‘yan. Madali lang ang Math. Just feel it inside, concentrate and meditate.

Jose: Haay. . . sige po sir.

*Lights Off*

Ika-anim na Tagpo: Dula

                (Magkaparehas lang ang setting sa ika-anim na tagpo. Mag-iiba lang ang posisyon o pwesto ng mga estudyante. Si Ma’am Virginia ang guro sa unahan.)

Ma’am Virginia: Ang proyekto niyo ngayong 4^th quarter ay dula. Mag-isip-isip na kayo kung anong mga kwento ninyo. Isipin niyo kung anong mga makikira sa entablado na parang kayo ang nanunuod. Kayo ang magiging director ng kwento niyo. Oh, diba. BUNGGA! Dapat malinis ang pagka-sunod-sunod ng mga tagpo. Ang pinaka-inaadvise ko talaga sa mga klase ko ay ang sala theatre. Madali lang ang pagpapalit-palit ng mga props. Pero bahala kayo. Kayo ang mag-iisip niyan. Kung gusto niyong love story ninyo, pwede rin. O ikwento yung mga pangyayari ng pag-aaway ng kaibigan mo, pwede rin yun. O kaya naman buhay dito sa Pisay. Kaya ngayon, ibibigay ko sa inyo ang oras para gawin ang balangkas niyo at isipin ang sunod-sunod na mangyayari. Ano nga ulit ang seksyon niyo?

Mga estudyante: Platinum po.

Ma’am Virginia: Eto, hindi ko ‘to sinabi sa ibang seksyon kanina. Pero, pagdating sa mga dulaan, Platinum talaga ang palaging nananalo.

Janna: Kahit yung batch po last year?

Ma’am Virginia: Oo, kaya wag kayo magpapatalo.

Janna: Yes Ma’am! Tama!

Ma’am Virginia: Oh, tama raw. Sige, gawin niyo na ‘yan.

                (May kakatok.)

Sir Starwax: Ma’am excuse me po. Pinapatawag po sila Nestor, Albert, Jose at Tweety sa guidance office.

Ma’am Virginia: Oh, yung mga tinawag. Punta na kayo roon.

Janna: Hala! Lagot kayo.

                (Lalabas sila Nestor, Albert, Jose at Tweety sa entablado.)

Ma’am Virginia: Kayo, ipagpatuloy niyo lang ‘yan. Submit niyo ‘yan sa’kin bukas. Okay, time na. asan si Karen?

Karen: Ma’am, haay. . . salamat. May nakatama rin sa pangalan ko. Yeeeesss!

                (Lalabas ang ibang estudyante at si Ma’am Virginia. Maiiwan sina Karen, Jinna, Janna at Janno sa klasrum.)

Janna: Ano kayang mangyayari dun sa apat na ‘yon? Noh?

Jinna: Duh! Edi pupunta sila sa guidance.

Janna: Hindi. Pero, bakit? Baka may offense!

Karen: Grabe, hindi naman siguro.

Janna: Malay lang natin.

Jinna: Wag naman, Karen, tara na sa food court.

Janno: Ako na lang ang magdadala niyan.

Janna: Nanag ano?

Janno: Nang gamit mo. Baka nabibigatan ka.

Janna: Pwede naman ako na lang buhatin mo diba. Joooke!

Janno: Tara, kain na tayo.

*Lights Off*

Ika-pitong Tagpo: Hinanakit ng Isang Bading

                (Madadaanan nina Janna at Janno sila Marlon, Robert at Rico. Nagbabasa at nag-aaral sina Robert at Rico.)

Marlon: Robert! Robert! Tingnan mo! (Ibabaling ang mukha ni Robert sa nakita, sila Janno at Janna.)

Robert: Ano?! (Makikita niya.) Ay. . . kaya naman pala. Selos ka naman.

Marlon: Kaya naman pala ka diyan! Kaya ganun na lang pala ang pagtrato sa’kin ni Janno! Traydor! Pinagpalit ako sa iba. Sa isang babaknita pa.

Rico:      Ang taas din naman kasi ng pangarap mo noh. Kahit kelan ‘di ka niyan papatulan. Haaay. . . inaantok nanaman tuloy ako.

Robert: Antok nanaman! Tulog ka na lang ng tulog. Kahit sa klase lalo na sa gabi. Hindi ko pa nga taposyung tinuturo ko sayo eh.

Rico: (Makakaidlip.)

Robert: Ano ba?! Tinutulugan mo pa ako ngayon!

Rico: (Magigising.)

Marlon: Pabayaan mo na nga ‘yan. Eh gusto niya eh.  Ako na lang ang problemahin mo. Kawawa naman ako. Hindi ko ‘to kaya.

Robert: Wag ka ng malungkot. May mahahanap ka pa naming iba. Malay mo babae na! Joooke!

Marlon: Sira ka talaga!

*Lights Off*

Ika-walong Tagpo: Food Court

                (May mga mesa sa gitna at mga upuan. Sa kaliwang bahagi makikita ang nagseserve ng pagkain. Nakapila ang mga estudyante.)

Benjie: Anong number mo?

Hans: 369.

Benjie: (Ibibigay ang plato.) Kainin mo ‘yan. Ubusin mo ‘yan. Masarap ‘yan. (Magkakamot ng ulo si Hans.) Next! (Sunod sa linya si Jinna.) Tabi-tabi. Mamaya ka na muna. Ikaw Albert, anong number mo?

Albert: Benjie, 171. (Iaabot ni Benjie ang plato. Sunod sa linya si Karen at Janna.)

Benjie: Mamaya na. Oh, ikaw Janno? Kumusta na!

Janna: Ano? Ano? Ano? Papaalisin mo rin ako. Sige, magkakasabunutan tayo.

Benjie: Hindi. Cool ka lang. oh, 160.

Janna: Buti naman alam mo number ko.

Benjie: (Bubulungan si Janno.) Ikaw Janno, mag-iingat-ingat ka diyan sa girlfriend mo.

Janna: Anong sabi mo?

Benjie: Wala. Ano nga ulit number mo Janno?

Janno: 09202200210. Joke. 163.

Benjie: Haha. Nakakatawa ka. (Bibigyan niya si Janno ng pagkain. Makikita si Nestor.) Nestor! Anong number mo? Wait, alam ko ‘yan eh. Hmm.. 09279765377! Hahaha. Siyempre ako pa. at 171, diba?

Nestor: 171 nga.

Benjie: Ikaw, magpataba ka. Kumain ka ng mabuti. Wag magigirlfriend kundi malalagot sila sa’kin. (Iaabot kay Nestor ang plato.)

Jinna: (Magagalit.) Aaargh! Tigil-tigilan mo na nga ‘yan! Alam mo bang ‘di pa kami kumakain kanina pa?! Kanina si Sir Barbi.

Sir Barbi: (Susulpot na lang bigla.) Bakit? Narinig ko ang pangalan ko?

Jinna: Wala! Tapos ngayon, Benjie, ikaw!

Benjie: So ganun? Mag-ingat-ingat ka sa pananalita mo ineng. Oh, ito uminom ka na muna ng gatas! (Iaabot ang gatsa. Makikita si Marlon.) Marlon, kumusta na?

Marlon: Wag ka. Badtrip ako.

Benjie: Ay, alam ko na siguro kung bakit.

Marlon: Syempre alam mo na. kakakita mo pa lang sa kanila.

Banjie: Hayaan mo na ‘yan. Ganito na lang. bantayan mo palagi si Nestor. At baka maging close friends pa kayo pero wag na wag mo siya aagawin sa’kin. Oh . . . hahaha.

Marlon: Bahala ka nga. . .

*Lights Off*

Ika-siyam na Tagpo: Uwian Na

(Makikita ang mga estudyante na nag-aayos ng kanilang mga bag.)

Rico: Haaay salamat at bukas na ang dorm. Matutulog na ako.

Robert: Marlon, lib tayo. Rico, sama ka?

Rico: Ayoko, ay. . . pwede rin. Dun na lang ako matutulog. May aircon dun eh. (Ngingiti.)

Marlon: Sige, punta tayo mamaya.

Albert: Janno, table tennis tayo.

Janno: Tsaka na. may gagawin ako eh.

Albert: Ano nanaman gagawin mo?

Janno: Basta, secret ko na lang ‘yon.

Albert: Tweety, Jose, tara.

Janna: Uy, wait. Bakit pala kayo pinapuntang guidance?

Nestor: Tanungin mo yung guard.

Janna:. Bakit?

Tweety: Nagswimming kami sa inidoro. Hahaha.

Janna: Hindi nga?

Albert: May offense kami, dahil kami ang. . . ‘Swimming Team’.

Karen: Tweety, hindi nga? Oo talaga?

Tweety: Oo nga talaga.

Jinna: Sinong nakahuli sa inyo?

Nestor: Tanungin mo nga yung guard.

Janna: Grabe talaga.

Nestor: Sige, ganun talaga eh. Jose, tara na, laro tayo.

Jose: Mauna na kayo. Pinapatawag pa pala ako ni Sir Starmax.

Janna: Oh, ano yan pinapatawag nanaman?

Jose: Ganyan talaga ‘pag sikat.

Tweety: Sa susunod kasi, sumama ka rin sa’min mag-swimming. Haha.

*Lights Off*

Ika-sampung Tagpo: Grades

(Magkaharap si Sir Starmax at Jose. Nakaupo sa sila sa upuan at may mesa sa gitna nila.)

Sir Starmax: Jose, kumusta?

Jose: Ayo lang po. Ikaw?

Sir Starmax: Ayo slang din. Anong ginagawa mo?

Jose: Kaharap ka. Kausap ka po. Ikaw?

Sir Starmax: Ahh. Hmm. Ganun din.

Jose: Ahh.

Sir Starmax: Ano ba ‘yan? Kumusta mga grades mo? Yung physics mo at math, anong nangyari? Nag-aaral ka ba?

Jose: Opo.

Sir Starmax: Eh, anong nangyar? Nahihirapan ka?

Jose: Opo, mahirap naman po talaga kasi sir. At wag po ako yung sisihin mo. Yung sci. cal kop o kasi tatanga-tanga.

Sir Starmax: Edi, magpabili ka nga bagong sci. cal. Ano ba ksing brand ng sci. cal mo?

Jose: CD-R king po.

Sir Starmax: Eh, kaya naman pala eh. Kung bibili ka kasi ng sci. cal para sa’kin wag na casio ang bilhin mo. Ang uso ngayon ay ang sams-ung. Matibay yun, malakas, magaling at matalino.

Jose: Sige sir. Yun nap o ang ipapabili ko.

Sir Starmax: Basta ah, bumili ka na nga bagong sci. cal. Ikaw na lang kasi ang may problema sa gradews sa Platinum. Iniinform lang kita para mag-aral ka ng mabuti. Do your best.

Jose: Opo, sir.

Sir Starmax: Good luck na lang sa’yo.

*Lights Off*

Ika-labing-isang Tagpo: Lagot Ka!

(Gabi at madilim. Sa isang gilid makikita si Karen at Tweety na nag-uusap. At sa kabilang sulok makikita sina Janno at Janna.)

Tweety: Kumusta?

Karan: Ayo slang. Ikaw?

Tweety: Ayos sin lang naman ako kaso may offense nga lang. nakakapressure naman kasi. Ang laki ng expectation ng mga magulan ko sa’kin.

                (Darating ang guard na may dalang flashlight. Tututukan sila Tweety at Karen ng ilaw.)

Guard: Oh. Punta na kayo sa dorm niyo. O kaya dun na lang kayo sa pav mag-usap.

                (Aaalis sila Tweety at Karen.)

Tweety: (Bubulong kay Karen.) Yan yung guard. Diba? Blue na ang uniform niya. Haha.

Guard: (Iiikot-ikot at titingnan kung may nagtatago sa dilim. May makikita siyang dalwang tao sa dilim. Makikita sila Janno at Janna. Tututukan sila ng ilaw.)Oh, ano ‘yan? Anong ginagawa niyo?! Bawal ‘yan! Labas kayo riyan! Uy! 

Janna: Wag po!

Guard: Hala! Lagot kayo niyan!

*Lights Off*

Ika-labing-dalawang Tagpo: Girls’ Dorm

                (Sa Girls’ dorm, makikita na kinakausap ni Ma’am Almamita ang mga babae.)

Ma’am Alamamita: Mag-igib na kayo ng tubig. Papatayin na ang pump mamaya.

                (Papasok si Janna.)

Ma’am Almamita: Janna, bkit ngayon ka lang? ang curfew hours ay 7 o’clock. Ilista mo rito ang pangalan mo., (Ibibigay ang logbook kay Janna.) Curfew ka nanaman. Nakipgkits ka ano> bahala ka niyan, padagdag lang nang padagdag ang mga offense mo. Kung gusto mo mag-extern ka na next year.

Janna: Ma’am . . .

Ma’am Almamita: Wag mo kalimutan ideposit ang cellphone mo. Pag ikaw nahuli ko nanaman.

                (May mga dalang balde ang mga babae.)

Mandy: Grabe naman ‘to. Walang kuryente. Walang tubig.

Jinna: Kaya nga.

Mandy: Mag-eekstern na nga lang ako.

Janna: Sige, sabay na ;ang tayo.

Ma’am Alamamita: Hoy, mamaya wag kayo maingay. Karen, ilista mo yung mga maiingay sa study area. Pati na rin yung mga natutulog at ‘di nag-aaral.

Karen: Opo Ma’am.

*Lights Off*

Ika-labing-tatlong Tagpo: 3-Platinum

                (Ang direktres ng Pisay ay paparangalan ang guard. Maraming estudyante.)

Direktres: Malaking pasasalamat para sa ating natatanging guard na iniisip lamang ay ang pakakanan ninyong mga iskolars. So iskolars, kung iniisip niyo na wala na lang dapat na guard. Mali ‘yon. Dapat magpasalamt pa kayo dahil natatama ang mga pagkakamali niyo. At natututo kayo sa mga ito. (Bibigyan ng award ang guard. Magppalakpakan ang mga tao. Lalabas sa entablado ang direktres at ang guard.)

Robert: Tara, praktis na lang tayo sa Pinoy. Yung project natin.

Tweety: Oo nga. Kalimutan muna natin ang mga problema.

Janna: kaya nga. Extern na kung extern!

Jose: Bumagsak na kung bumagsak.

Albert: Oo nga. Ma-offense  na kung ma-offense.

Rico: Bahala na ‘yan, kung ano mang mangyari rito. Wala na akong violent reaction.

Robert: Academics na muna ang unahin natin.

Janna: Tama! Remember, kailangan natin manalo.

Nestor: Simulan na natin.

Robert: Albert, Nestor, Tweety at Jose. Kayo yung na-offense ditto sa kwento ko. Janno at Janna, madadakip man daw kayo na nag-pi-PDA. Yan praktis na tayo.

Janna: Let’s vocalize.

                (Mag-vovocalize ang magkakaklase.)

Robert: Go! Platinum! Go! (Sisisgaw din ang lahat.)

Lahat: Group hug!

*Lights Off*

Ika-labing-apat na Tagpo: Let’s Celebrate!

                (Magpepresent lahat. May kantahan at sayawan. At maggugrup hug.)

Ma’am Virginia: Okay, nafinalize na ang mga scores ng tatlong seksyon. Close fight talaga ang nangyari. 99.6%, 99.7% at 99.9%. at ang nanalo ay ang. . .

3-PLATINUM!!!

                (Maghihiyawan, magtatalunan, magyayakapan at masisiyahan.)

                At doon nagtatapos ang Pisay Bikol. :D

~WAKAS~